Μάλιστα σε αυτές τις ώρες τους άφησαν να κάνουν μόνο ένα τηλεφώνημα και οι συνθήκες κράτησης τους δεν ήταν και οι καλύτερες, σύμφωνα με όσα καταγγέλλει ο σύζυγος της Κώστας Αλεξανδρίδης στο Newsbomb.gr, «xωρίς λόγο και αιτία κράτησαν σε κελί του αεροδρομίου την σύζυγο μου και τον γιo μου και οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες, σκεφτείτε ότι δεν τους επέτρεψαν να αγοράσουν φαγητό ή νερό. Μάλιστα τον έφηβο γιο μου ήθελαν να τον βάλουν σε κρατητήρια ανδρών και αν δεν επενέβαινε δυναμικά η σύζυγος μου δεν ξέρω τι θα είχε γίνει» λέει ο Κώστας Αλεξανδρίδης και συνεχίζει «ένα τηλέφωνο τους επέτρεψαν να πάρουν. Μόλις επικοινώνησαν μαζί μου εγώ κάλεσα το προξενείο μας για να διαχειριστεί την κατάσταση. Τους απέλασαν μετά από 43 ώρες χωρίς καμία εξήγηση, χωρίς κάποια δικαιολογία».
Η αρχή της περιπέτειας
H Δρ. Λαογραφίας Μυροφόρα Ευσταθιάδου, μεταδιδακτορική ερευνήτρια του τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, την περασμένη Παρασκευή ταξίδεψε αεροπορικώς από Αθήνα για Κωνσταντινούπολη προκειμένου να έχει σειρά επαφών με Τούρκους πανεπιστημιακούς. Μαζί της ήταν και ο ανήλικος γιο της, ηλικίας 15 ετών.
Μόλις το αεροσκάφος προσγειώθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι επιβάτες πήγαν για έλεγχο διαβατηρίων, η κ. Ευσταθιάδου μαζί με τον γιο της, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στη φυλακή του αεροδρομίου!
Εκτελούμε τις εντολές του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών
Όπως ήταν φυσικό η κ. Ευσταθιάδου ζήτησε να μάθει τους λόγους της σύλληψης τους… Οι Τούρκοι αστυνομικοί της είπαν ότι έχουν αυτές τις εντολές από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών!
Μάνα και γιος κρατήθηκαν στα κρατητήρια του αεροδρομίου επί 43 ώρες, κάτω από άθλιες συνθήκες και τελικά απελάθηκαν, χωρίς να τους δοθεί η παραμικρή εξήγηση και έφτασαν καταταλαιπωρημένοι στην Αθήνα τα μεσάνυχτα…
«Φάρος» Πολιτισμού υπό τούρκικο διωγμό;
Η Μυροφόρα Ευσταθιάδου, είναι κόρη του αείμνηστου λαογράφου και συγγραφέα Στάθη Ευσταθιάδη, ιδρυτή του συλλόγου Φάρου Ποντίων Θεσσαλονίκης. Σήμερα πρόεδρος του Φάρου Ποντίων είναι η κ. Ευσταθιάδου. Η ίδια έχει επισκεφθεί τον Πόντο δεκάδες φορές, πραγματοποιώντας καταγραφές τοπωνυμίων, κάστρων και πολλών άλλων λαογραφικών στοιχείων.
Να τονιστεί ότι πριν από ενάμιση χρόνο, στο ίδιο αεροδρόμιο συνελήφθη και στη συνέχεια απελάθηκε ο σύζυγος της κ. Ευσταθιάδου, Κώστας Αλεξανδρίδης, ο οποίος είναι ηθοποιός και πρόεδρος του σωματείου διάσωσης και διάδοσης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς «Μωμόγεροι».
Ο ίδιος σημειώνει για αυτό στο Newsbomb.gr απατώντας σε ερώτηση γιατί απέλασαν και εκείνον αλλά και την σύζυγο και το γιο του «Εμείς τα τελευταία 25 χρόνια έχουμε επισκεφθεί δεκάδες φορές την Τουρκία. Έχουμε βρεθεί καλεσμένοι από συλλόγους στην Κωνσταντινούπολη, στην Σμύρνη, στην Τραπεζούντα. Με τις πολιτισμικές μας εκδηλώσεις ρίχνουμε γέφυρες φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς και ίσως αυτό να ενοχλεί, προφανώς θέλουν να μας αποθαρρύνουν για να σταματήσουμε αυτό το έργο».
Η ανάρτηση της Δρ. Μυροφόρας Ευσταθιάδου
Η Δρ. Μυροφόρα Ευσταθιάδου με σχετική ανάρτηση της στο Facebook έκανε γνωστά τα ακόλουθα:
«Από μικρό παιδί, δίπλα στον πατέρα μου, που πήγαινε με τη λύρα στο χέρι, έμαθα να αγαπώ και να σέβομαι εκείνο τον τόπο, να αναπνέω από την Τραπεζούντα.
Αργότερα, προσπάθησα σε επίπεδο μεταπτυχιακού, διδακτορικού και μεταδιδακτορικού να αναδείξω τη λαογραφία εκείνου του τόπου.
Τα μάτια μου έλαμπαν όταν μιλούσα για την Τραπεζούντα. Ενθάρρυνα πολύ κόσμο να επισκεφθεί τα μέρη των προγόνων του. Κλάψαμε, γελάσαμε, αγκαλιαστήκαμε, ζήσαμε, νιώσαμε.
Ουδέποτε ασχολήθηκα με πολιτική, μικροπολιτική, εθνικιστικές προσεγγίσεις.
Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια πηγαίναμε οικογενειακώς, με τον Κώστα Αλεξανδρίδη και με τα παιδιά μας στην αγκαλιά, για τουρισμό και πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Την περασμένη Παρασκευή, που μετέβην αεροπορικώς στην Κωνσταντινούπολη με το γιο μου για να προμηθευτώ βιβλία Τούρκων συγγραφέων, με την άφιξή μου έμαθα ότι έχω πλέον απαγόρευση εισόδου στη χώρα (τελευταία φορά πήγα στην Τουρκία τον Ιανουάριο του 2020, άρα, απόφαση εν μέσω πανδημίας!) και ήμασταν δυο μέρες υπό κράτηση στο αεροδρόμιο Sabiha Gökçen. Δακτυλικά αποτυπώματα, φωτογραφήσεις, ανακρίσεις ειρωνικές δίχως τέλος. Κατάσχεση προσωπικών ειδών και τηλεφώνου. Σε κρατητήρια χωρίς παράθυρα, χωρίς «προαυλισμό», μέσα σε τριπλές κλειδωμένες πόρτες ασφαλείας. Ο κάθε κρατούμενος είχε δικαίωμα να παραγγείλει τσιγάρα από τους υπαλλήλους κι εμείς δεν μπορούσαμε επί πληρωμή να πάρουμε ένα γάλα, ένα κουλούρι.
Αντέδρασα σθεναρά όταν ήθελαν να πάρουν από δίπλα μου το παιδί και να το βάλουν σε κρατητήρια ανδρών. Τα κατάφερα, παρέμεινε μαζί μου.
Ευτυχώς το παλικάρι μου είναι δυνατό και αντιμετωπίσαμε ψύχραιμα την κατάσταση, καταγράφοντας και τη «λαογραφία των φυλακών».
Τις προσεχείς μέρες θα κάνω ένσταση στην Τουρκική Πρεσβεία, ζητώντας παράλληλα να μάθω τον λόγο.
Δεν επιθυμώ, όμως, η περίπτωσή μου να γίνει αιτία να χαλάσει η γέφυρα που τόσα χρόνια χτίζουμε με φίλους μας εκεί, ούτε στην παρούσα ανάρτηση να υπάρχουν ανάρμοστα σχόλια. Διαχωρίζω εντελώς τις πρακτικές ορισμένων ανθρώπων, από το λαό. Κι αν έλαχε να είμαι εγώ η «θυσία» για να χτιστεί «τη Τρίχας το γεφύριν», ας είμαι! Το δέχομαι με χαρά! Αρκεί να χτιστεί και να είναι γερό!
Ακόμη κι αν ήξερα προκαταβολικά τις άθλιες συνθήκες κράτησης, πάλι θα πήγαινα, ξανά και ξανά και ξανά. Δεν αλλάζω γνώμη για το λαό στην Τουρκία, για τους φίλους μας εκεί, τους οποίους αγαπώ.
Το ότι μια χώρα θεωρεί μια γυναίκα, ερευνήτρια επικίνδυνη για την ασφάλειά της, μόνο ένα ελαφρά ειρωνικό μειδίαμα μού προκαλεί, ενθυμούμενη την ποντιακή παράδοση:
«Γυναίκικον ο πόλεμον, γυναίκικον τ΄ασκέρι;;»
Κατά τα άλλα, όσο ζω, και πάλι από εκεί θα παίρνω αναπνοή, γιατί έχω αποθηκεύσει άπειρες φιάλες οξυγόνου στη μνήμη και στην καρδιά μου!
Στα παιδιά μου και πάλι θα μιλώ με αγάπη για τον τόπο εκεί και τους ανθρώπους του…
Τα μάτια μου λάμπουν ακόμη όταν μιλώ για την Τραπεζούντα!
περισσότερα εδώ
