Παρατηρώντας κάποιος τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Χώρας μας το τελευταίο διάστημα, εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει πως χαρακτηρίζεται από μία αλλοπρόσαλλη προσέγγιση. Από τη μία, κορυφαίοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μάς καλούν – δήθεν ευγενικά – σε έναν ειλικρινή διάλογο και από την άλλη οι ίδιοι αξιωματούχοι απειλούν ότι «θα δούμε τον τρελό Τούρκο», ότι «θα μας ρίξουν στη θάλασσα», ότι «θα μας θάψουν στο χώμα».
Οι τελευταίες δηλώσεις μάλιστα, ανήκουν στον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος στο σχήμα που κυβερνάει την Τουρκία, υποτίθεται πως είναι και ο μετριοπαθής της παρέας, μιας και οι υπόλοιποι είναι «γκρίζοι λύκοι» με γραβάτες, όπως ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, ο υπερεθνικιστής Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Θα ήταν ψέμα λοιπόν αν σας λέγαμε πως πέσαμε από τα σύννεφα την προηγούμενη εβδομάδα ακούγοντας τις ακραίες δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν για τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι «θα δει τον τρελό Τούρκο». Μπορεί ο «σουλτάνος» να είναι το τελευταίο διάστημα σε μια κατάσταση «τεχνητού κόμματος», προκειμένου η Τουρκία να δείξει ότι είναι ικανή να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου, ωστόσο, οι… αναλαμπές του, τόσο κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και κατά του Γάλλου προέδρου, Εμάνουελ Μακρόν, αποκαλύπτουν το πραγματικό του πρόσωπο.
Είναι γνωστό πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο την έννοια του διαλόγου, των συνομιλιών και του Διεθνούς Δικαίου. Την ώρα που η Ελλάδα έχει καταστήσει σαφές πως επιθυμεί τον ειλικρινή διάλογο εντός συμφωνημένου πλαισίου και όχι το παζάρεμα ανατολίτικου τύπου εν είδει παζαριού της Καισάρειας με την επίφαση του “καζάν – καζάν”, ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί να τινάξει και πάλι τα πάντα στον αέρα.
Η αδιανόητη αναφορά Ερντογάν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκαλεί επειδή επισκέφθηκε τη Λευκωσία και ότι επίσης είναι πρόκληση ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε ελληνικά νησιά, χωρίς να ζητήσει την… άδεια της Τουρκίας, μαρτυρούν τον απόλυτο παραλογισμό που επικρατεί στη γείτονα και το σοβαρότατο πρόβλημα επαφής με την πραγματικότητα.
Τι εννοούμε; Στο… θολωμένο μυαλό του Ερντογάν υπάρχει μόνο ένα δίκαιο και το έχει μόνο αυτός. Τι ζητάει λοιπόν; Αντί να είναι εκείνος που θα δεσμευθεί ότι δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες στη διάρκεια των συνομιλιών, να είναι η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία που θα απέχουν από την άσκηση κυριαρχικών τους δικαιωμάτων για να παραμείνει η Τουρκία στο τραπέζι. Να μετατρέψει δηλαδή την όποια διαδικασία διαπραγμάτευσης σε «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Έτσι προφανώς έχει μάθει στην Τουρκία. Να αποφασίζει και να διατάσσει ως άλλος Κιμ Γιονγκ Ουν. Μόνο που εδώ δεν είναι Τουρκία, ούτε φυσικά Βόρεια Κορέα. Υπάρχουν διεθνείς κανόνες, υπάρχουν συμβάσεις, υπάρχουν συνθήκες.
Ο Ερντογάν δεν είναι χαζός, το γνωρίζει καλά αυτό. Τι κάνει λοιπόν, στήνει το σκηνικό της «ηρωικής» εξόδου από τις διερευνητικές και την πενταμερή για το Κυπριακό, εφόσον δει ότι οι εξελίξεις δεν εξυπηρετούν τις επιδιώξεις του.
Πού θα πάει όμως; Σύμμαχους πλέον έχει ελάχιστους και μάλλον ανίσχυρους. Η Γαλλία και ο Μακρόν στέκονται απέναντι στις επεκτατικές του βλέψεις σε Ανατολική Μεσόγειο και Αφρική, οι ΗΠΑ του νέου προέδρου Μπάιντεν επιμένουν σε μια σαφώς πιο σκληρή γραμμή απέναντι στην Τουρκία, ενώ χώρες όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία και το Ιράκ διατηρούν ξεκάθαρες αποστάσεις από τις περιφερειακές ηγεμονικές βλέψεις του.
Θα μου πείτε, έχει ακόμα τη φιλία της Μέρκελ. Ναι, αυτό του εξασφαλίζει ότι δεν πρόκειται να του επιβληθούν κυρώσεις στη Σύνοδο του Μαρτίου, ωστόσο, θετική ατζέντα για την Τουρκία δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αποκομίσει. Θα παραμείνει στην απομόνωση μέχρι… νεοτέρας. Αυτός και οι εμμονές του!
