Στο σημείο λειτουργούσε ένα περίτεχνα κατασκευασμένο υδραγωγείο.
Τα απομεινάρια μιας πετρόχτιστης σκάλας οδηγούν στην κορυφή του λόφου που είναι γνωστός ως «Ψηλό Καστέλι», ανάμεσα στα Καπαριανά Μοιρών και το χωριό Ρουφάς Δήμου Φαιστού, και δεσπόζει στην περιοχή κοντά στο ομώνυμο χωριό. Στο σημείο λειτουργούσε ένα περίτεχνα κατασκευασμένο υδραγωγείο μέσα στο ενετικό φρούριο της κορυφής, με «δεξαμενές» νερού όπου συλλεγόταν προφανώς το νερό της βροχής.
Ακολουθώντας από Μοίρες τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί προς τα χωριά της «Πάνω Ρίζας», λίγο πριν από το Ρουφά στρίψαμε δεξιά στην πινακίδα που δείχνει «προς Άγιο Στυλιανό». Στη συνέχεια δεν ακολουθήσαμε την επόμενη πινακίδα που οδηγεί προς το ξωκλήσι του Αγίου αλλά συνεχίζουμε ευθεία. Λίγο παρακάτω αμέσως μετά το «ποιμνιοστάσιο» που συναντήσαμε καθ οδόν στρίψαμε αριστερά και φτάσαμε μπροστά στο «Ψηλό Καστέλι», στο λόφο δηλαδή που δεσπόζει στο σημείο και όπως διαπιστώσαμε λίγο αργότερα από την κορυφή του, προσφέρει εξαίρετη θέα της πεδιάδας της Μεσαράς.
Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε την ανθισμένη λόγω εποχής και διάσπαρτη από πέτρες πλαγιά – τα ερείπια του «ένδοξου παρελθόντος» γαρ. Ελάχιστα ίχνη τοίχων στέκονται όρθια ακόμα στην πλαγιά. Ανηφορίζοντας από την δεξιά μεριά του λόφου συναντούμε τα απομεινάρια της πέτρινης σκάλας που οδηγούσε στην περιτειχισμένη κορυφή. Παρά το γεγονός ότι τα χώματα του λόφου στο πέρασμα των χρόνων υποχώρησαν παρασύροντας ένα τμήμα της σκάλας, η πανάρχαια κλίμακα αντιστέκεται ακόμα, τα σκαλιά που έχουν απομείνει «πατάνε γερά» στη γη, άλλωστε από εκεί ανεβήκαμε και μεις, χωρίς πρόβλημα.
Η κορυφή είναι κατάσπαρτη από ασφεντυλιές. Ανάμεσα τους ο φωτογραφικός φακός ανακαλύπτει και απαθανατίζει τις χαρακτηριστικές «ομπρέλες» μιας «συνοικίας» μανιταριών. Τα τμήματα του τείχους που έχουν απομείνει μας δείχνουν ότι η κορυφή ήταν περιτειχισμένη σαν φρούριο, με απεριόριστη θέα στη γύρω περιοχή. Ειδικές κατασκευές κάτω από την επιφάνεια του εδάφους σαν δεξαμενές αλλά και τα «κουτούτα» που διακρίνονται στο χώμα, δείχνουν ότι το σημείο διέθετε ένα καλά κατασκευασμένο «Υδραγωγείο» που αξιοποιούσε προφανώς το νερό της βροχής συλλέγοντας το.
Ακόμα και σε περίπτωση αποκλεισμού από εχθρούς οι «πολιορκημένοι» θα διέθεταν αποθέματα νερού χάρη στις υπόγειες δεξαμενές.
Οι κατασκευές που συναντήσαμε εδώ πάνω είναι εντυπωσιακές και δεν γλυτώνουμε την σκέψη (ονειροπόληση πες καλύτερα) ότι μια πιθανή αναστύλωση του υδραγωγείου και του περιφραγμένης κορυφής θα δημιουργούσε έναν εξαίρετο τουριστικό προορισμό για την περιοχή που θα συνδύαζε ένα σημαντικό αρχαιολογικό μνημείο με κρητική φύση, ολίγη πεζοπορία, και μοναδική θέα. Η ονειροπόληση διακόπηκε βιαίως από το φρεσκοσκαμμένο χώμα που συναντήσαμε σε κάποια σημεία της κορυφής δείγμα ότι κάποιοι ίσως αναζήτησαν εδώ πολύ πρόσφατα αρχαίους… «ασκορδουλάκους».
Κατεβαίνοντας την πλαγιά ανακαλύψαμε και μεγαλύτερο σκάψιμο στο χώμα -σωστό λαγούμι- πολύ «φρέσκο», ίσως να γινε και μόλις χθες. Κάποιοι έψαχναν κάτι και τι; Ποιος νοιάζεται αλήθεια;
Στη ρίζα της πλαγιάς από την άλλη πλευρά που κατεβήκαμε, τα τμήματα τοίχων που σώζονται παραπέμπουν σε σχήμα ναού καθώς σε μία πλευρά του «παραλληλόγραμμου» κτίσματος διακρίνεται το κυκλικό σχήμα του Ιερού. Η περιοχή σίγουρα κατοικήθηκε σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Ωστόσο στο πέρασμα των αιώνων, σπίτια, δημόσια κτίρια, ναοί καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. Το μόνο που απέμεινε πλέον είναι σωροί από πέτρες που χρησιμεύουν συχνά σαν τράφοι στα χωράφια και τα μαντριά.
Η γύρω περιοχή γύρω από το λόφο κρύβει αρκετές εκπλήξεις όπως η γούρνα που συναντήσαμε δίπλα σ΄ ένα βραχώδες πλάτωμα ή οι ενδιαφέροντες σχηματισμοί πάνω στο βράχο σ΄ ένα σημείο όπου προφανώς υπήρχε πηγή νερού…
Πηγή: apopsilive