Το απόγευμα της Δευτέρας 22 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί στην Αμνάτο η μεγάλη ετήσια εκδήλωση του Σχολικού Μουσείου του Δήμου Ρεθύμνης. Ως θέμα της θα έχει εφέτος την τίμηση των αφανών δασκάλων που αλφαβήτισαν υπό αντίξοες συνθήκες τον πληθυσμό της Κρήτης, από το 1795 μέχρι και τη δεκαετία του 1950.
Η εκδήλωση θα ξεκινήσει όπως πάντα με μουσική εισαγωγή και θα συνεχιστεί με καλωσορίσματα, από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμνάτου Βασίλη Βαμβακά, από τον πρόεδρο της Διαχειριστικής Επιτροπής Μίνωα Αλεφαντινό και από τον υπεύθυνο εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Μουσείου Γιώργο Κανακάκη. Την εισαγωγή στο θέμα θα κάνει ο Επιμελητής δρ Χάρης Στρατιδάκης, ενώ η εκδήλωση θα συνεχιστεί με σύντομες ομιλίες. Ο συνταξιούχος δάσκαλος και μεγάλος Χανιώτης λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης θα σκιαγραφήσει αρχικά την προσφορά του μονοθεσίτη δασκάλου της κρητικής υπαίθρου. Τον λόγο θα πάρει στη συνέχεια ο Ηρακλειώτης συνταξιούχος σχολικός σύμβουλος δρ Γιώργος Πατεράκης, που θα περιγράψει τον Κρήτα δημοδιδάσκαλο του 19ου αιώνα και την προσφορά του.
Θα ακολουθήσει ο πατέρας Τιμόθεος Παναγιωτάκης, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Απλαδιανών και ηγούμενος της Μονής Βωσάκου, που θα μιλήσει για την προσφορά των Κρητών ιεροδιδασκάλων. Για την προσφορά που είχαν οι δασκάλες στον αλφαβητισμό της Κρήτης θα μιλήσει στη συνέχεια η Ρεθεμνιώτισσα συνταξιούχος δασκάλα Μαρία Αποστολάκη-Τσικνάκη, ενώ στην προσφορά των ελληνοδιδασκάλων του 19ου αιώνα θα αναφερθεί ο διευθυντής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του νομού Λασιθίου δρ Μανόλης Μακράκης. Την εκδήλωση θα συντονίσει η Κατερίνα Τσακάλη-Δομαζάκη.
Θα ακολουθήσουν τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου του Αφανούς Δασκάλου, το οποίο χαράχτηκε από τον γλύπτη Μανόλη Μανωλάκη. Το επίθετο αφανής επελέγη από τους υπεύθυνους του Μουσείου, με την έννοια του ανθρώπου που δεν έχει μια κοινωνική θέση ή δράση τέτοια που να του παρέχει φήμη. Πρόκειται για ένα σεμνό μνημείο, αντίστοιχο σε σεμνότητα με τους εκπαιδευτικούς που τιμώνται στην εκδήλωση της 22ας Ιουλίου. Η δημιουργία του ήταν μια ιδέα του συνταξιούχου δασκάλου Αντώνη Δαφέρμου, ο οποίος και την εισηγήθηκε στην Διαχειριστική Επιτροπή του Μουσείου, ως μνημείο του μονοθεσίτη δασκάλου, αρχικά. Η απόφαση του Μουσείου ήταν να διευρυνθεί η κλίμακα των τιμώμενων, περιλαμβάνοντας όχι μόνο τους μονοθεσίτες δασκάλους και δασκάλες, αλλά και τους γραμματοδιδάσκαλους, ελληνοδιδάσκαλους και ιεροδιδάσκαλους του 19ου και του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, που εγγραμμάτισαν τη χριστιανική κοινότητα της Κρήτης, όπως επίσης και εκείνους που με τις άοκνες προσπάθειές τους συντέλεσαν στο διδακτηριακό θαύμα της περιόδου 1928-1940, συνεγείροντας τις τοπικές κοινωνίες.
Υπενθυμίζεται ότι ο Αντώνης Δαφέρμος, μαζί με τον Κώστα Μυγιάκη και τον αείμνηστο Νίκο Τυροκομάκη, είχαν τιμηθεί το καλοκαίρι του 2017 από το Μουσείο για τις προσπάθειες εισαγωγής των φυσικών επιστημών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ο Α. Δαφέρμος είχε ξεκινήσει τις προσπάθειες για την ανέγερση ενός τέτοιου μνημείου προ πολλών ετών, με τον Σύλλογο Ρεθυμνίων Αττικής και τον τότε πρόεδρό του. Θα είναι λοιπόν ευχής έργον αν στο Ρέθυμνο η προσφορά των εκπαιδευτικών τιμηθεί με περισσότερα του ενός μνημεία. Στην κατεύθυνση αυτή είναι ευοίωνο επίσης το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί τιμώνται και με άλλες τελετές, όπως με εκδηλώσεις πολιτιστικών συλλόγων αλλά και του ίδιου του Σχολικού Μουσείου, το οποίο έχει διοργανώσει τιμητικές εκδηλώσεις για την Αμαλία Μανουσάκη-Τζανιδάκη και τις εκπαιδευτικούς του ιδιωτικού της σχολείου, την Αργίνη Φραγκούλη, τον Νικόλαο Δρανδάκη, την Μαριέττα Ασημομύτη-Εκκεκάκη, την Ευγενία Σπαντιδάκη-Ζαμπετάκη, την Ελένη Φραγκούλη και τον Άγγελο Πατσιά με την παιδαγωγική του ομάδα, που έκαναν γνωστό στο πανελλήνιο το Σχολείο του Φουρφουρά.
Το Σχολικό Μουσείο αισθάνεται περήφανο που μπόρεσε να εκπληρώσει αυτή την υποχρέωσή του, είκοσι ακριβώς χρόνια μετά τη δημιουργία του. Θα ήθελε λοιπόν να ευχαριστήσει και από αυτή τη θέση όλους όσοι βοήθησαν στο αίσιο τέλος του εγχειρήματος, όπως και τους ομιλητές της εκδήλωσης, που θα έρθουν απ’ όλη την Κρήτη, προκειμένου να προσφέρουν τις γνώσεις τους και να μοιραστούν τη χαρά του. Η χαρά αυτή θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη, όταν το παράδειγμά του μιμηθούν με τον τρόπο τους οι τοπικές κοινωνίες της Κρήτης, στις οποίες ο αφανής δάσκαλος προσέφερε από το πλεόνασμα της καρδιάς του, παίρνοντας ως μόνη ανταμοιβή την ικανοποίηση να τις βλέπει να προοδεύουν.
Πηγή:rethemnosnews