![Ένταλμα σύλληψης για τον 22χρονο που πυροβόλησε 29χρονο – Δίνει μάχη για την ζωή του ο τραυματίας [εικόνες]](https://faistosnews.gr/newsite/wp-content/uploads/2023/08/kriti.webp "Ένταλμα σύλληψης για τον 22χρονο που πυροβόλησε 29χρονο - Δίνει μάχη για την ζωή του ο τραυματίας [εικόνες] 1"){kind=small}
Πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή 12 Μάη στην Κάτω Βιάννο η εκδήλωση-πολιτικό μνημόσυνο της Τομεακής Επιτροπής Ηρακλείου του ΚΚΕ για τα στελέχη του ΚΚΕ Γιώργη Αγγουράκη (Αλέκο Ψηλορείτη) αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος πέθανε στη Ρουμανία στις 27 Νοέμβρη του 1967, και Μπάμπη Αγγουράκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που πέθανε στην Αθήνα στις 12 Μάη του 2014. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ αποτελούμενη από τους Γιώργο Τούσσα και Βασιλειάδη Σάββα.
Την εκδήλωση άνοιξε η Γεωργία Αγγουράκη, σύζυγος του Μπάμπη Αγγουράκη ευχαριστώντας για την παρουσία τους, τους κατοίκους, τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας της Κάτω Βιάννου και τον πολιτιστικό σύλλογο για την διευκόλυνση της διοργάνωσης της εκδήλωσης καθώς και την Τομεακή Επιτροπή Ηρακλείου του ΚΚΕ. Υπογράμμισε πως αφορμή για την εκδήλωση αποτέλεσε η μεταφορά και ο ενταφιασμός των οστών του συντρόφου Μπάμπη Αγγουράκη από την οικογένεια του στην αγαπημένη του πατρίδα όπως θα επιθυμούσε και ο ίδιος.
Χαιρετισμό απεύθυναν η Βιαννίτισσα λαογράφος Μαρία Χλειουνάκη Μαστρογιωργάκη, η Σμαράγδη Αγγουράκη, αδελφή του Μπάμπη Αγγουράκη και κόρη του Γιώργου Αγγουράκη, η Βιολέττα Μανδαλάκη, ξαδέλφη του Μπάμπη Αγγουράκη και ανιψιά του Γιώργου Αγγουράκη καθώς και ο Μανώλης Σταματουλάκης, πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Κάτω Βιάννου.
Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Μανώλης Συντυχάκης, βουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφιος Περιφερειάρχης Κρήτης με τη Λαϊκή Συσπείρωση, ο οποίος στην ομιλία του ανέφερε:
«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
Αγαπητή Γεωργία, συντρόφισσα της ζωής του Μπάμπη, Έλλη και Γιώργο, αγαπητά παιδιά του Μπάμπη. Αγαπητή Σμαράγδα, αδελφή του Μπάμπη και κόρη του Γιώργη Αγγουράκη.
Το ΚΚΕ, τα μέλη, τα στελέχη του, σύντροφοι, φίλοι και συγχωριανοί, με συγκίνηση βρισκόμαστε σήμερα ανάμεσά σας.
Βρισκόμαστε σήμερα στην ιδιαίτερη πατρίδα των σ. Γιώργη (Αλέκου Ψηλορείτη) και Μπάμπη Αγγουράκη, για να τιμήσουμε τη μνήμη τους, με αφορμή τη συμπλήρωση 5 χρόνων από τον πρόωρο χαμό του σ. Μπάμπη, και τον ενταφιασμό των οστών του στα χώματα της αγαπημένης του Κάτω Βιάννου.
Τιμούμε τη μνήμη των συντρόφων μας, Γιώργη και Μπάμπη Αγγουράκη, οι οποίοι, σε διαφορετικές περιόδους ο καθένας, αντιμετωπίζοντας διαφορετικές δυσκολίες και εμπόδια, από τα νεανικά τους χρόνια μέχρι την ύστατη στιγμή διέθεσαν τις ζωές τους, τη δράση τους στην υπηρεσία του ΚΚΕ για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού μας, για την υπόθεση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
Με τη λιτή εκδήλωση τούτη, ταιριαστή στη ζωή και το παράδειγμα των συντρόφων μας, δίνουμε ζωντανό, σύγχρονο περιεχόμενο στην τιμή που κάνουμε στους συντρόφους μας, όχι μια εθιμοτυπική τελετή.
Ο σ. Γιώργης Αγγουράκης (γνωστός και με το ψευδώνυμο Αλέκος Ψηλορείτης), γεννήθηκε στην Κάτω Βιάννο το 1922. Σε νεαρή ηλικία, μετά το σχολείο, μέσα στον πόλεμο έρχεται σε επαφή με μέλη του ΚΚΕ, δραπέτες εξόριστοι από τη Φολέγανδρο που του δείχνουν τον δρόμο του οργανωμένου αγώνα – γίνεται μέλος του ΚΚΕ από τον Οκτώβρη 1942 και δραστηριοποιείται στην Επαρχία Βιάννου και Πεδιάδας, συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση καλώντας τον ελληνικό λαό σε ένοπλη πάλη για την υπεράσπιση της πατρίδας ενάντια στον φασίστα καταχτητή.
Σύντομα αναδεικνύεται ως ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ στην περιοχή, συγκεκριμένα Γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Βιάννου του ΚΚΕ το 1943 και αργότερα της Περιφερειακής Επιτροπής Βιάννου-Πεδιάδας του ΚΚΕ το 1944.
Ο σ. Γιώργης βρίσκεται μπροστάρης των Οργανώσεων του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της ναζιστικής γερμανικής κατοχής, μια περίοδο που το Κόμμα μας αποχτά βαθιές ρίζες στη Βιάννο και οργανώνει πρωτοπόρα δράση, ακόμα και αμέσως μετά τη μάχη της Κρήτης.
Το ΚΚΕ υπήρξε ο εμπνευστής, ο καθοδηγητής, ο αιμοδότης της τιμημένης ΕΑΜικής αντίστασης, η οποία συσπειρώνει την πλειοψηφία του Βιαννίτικου λαού. Ειδικά μετά τον Αύγουστου του 1943, η εθνική αντίσταση στη Βιάννο ταυτίζεται κατά 99% με την ΕΑΜική αντίσταση, με ισχυρή οργάνωση του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, αξιόμαχα τμήματα του ΕΛΑΣ, δίκτυο συνδέσμων του ΕΛΑΣ στο οποίο μπαίνουν μπροστά ακόμα και πρωτοπόρες γυναίκες της Βιάννου.
Τον Δεκέμβρη του 1944 εκλέγεται δεύτερος Γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής νομού Ηρακλείου.
Στον απόηχο των Δεκεμβριανών, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην καθοδήγηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στη συνοικία Ξύλινη Ντάμπια, στην απόκρουση της ένοπλης επίθεσης των ομάδων Μπαντουβά – Πετρακογιώργη, στις 9 Γενάρη του 1945, οδηγώντας τους στη συνθηκολόγηση.
Ανέλαβε την διεύθυνση της εφημερίδας «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» ως τον Δεκέμβρη του 1945, που εκδίδεται από το ΚΚΕ στην Κρήτη, ενώ μέχρι τον Δεκέμβρη του 1945 δούλεψε μέσα στην πόλη του Ηρακλείου, οργανώνοντας σημαντικούς εργατικούς – λαϊκούς αγώνες, όπως η παλλαϊκή απεργία εργατών – αγροτών – επαγγελματοβιοτεχνών τον Οκτώβρη του 1945.
Στις 30 Δεκέμβρη του 1945 φεύγει από την Κρήτη με εντολή του Κόμματος, για να παρακολουθήσει την Κεντρική Κομματική Σχολή του Κόμματος, μέχρι και τον Φλεβάρη του 1946, οπότε και ανέλαβε καθήκοντα στον εκδοτικό μηχανισμό του Κόμματος, καθώς και ως δάσκαλος στην κομματική σχολή.
Στις 23 Αυγούστου του 1947 αναχωρεί για τη Θεσσαλονίκη, από όπου με εντολή του Κόμματος ανεβαίνει ξανά στο «βουνό». Υπηρέτησε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας με τον βαθμό του Ταγματάρχη ως Πολιτικός Επίτροπος, στο Γενικό Στρατηγείο. Εκεί, γνώρισε και τη συντρόφισσα στη ζωή του και στο Κόμμα, Ευανθία.
Μετά τη στρατιωτική ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, περνάει στην πολιτική προσφυγιά, αρχικά στην Ουγγαρία, αργότερα στη Ρουμανία, αναλαμβάνοντας σειρά από καθήκοντα σε νευραλγικές θέσεις στον ιδεολογικό και προπαγανδιστικό μηχανισμό του Κόμματος στις σοσιαλιστικές χώρες. Τον Ιούνη του 1950 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του ραδιοσταθμού του Κόμματος «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» .
Στις 12 Μάρτη του 1950 παντρεύεται με την Ευανθία Χασάπη, και το 1951 αποχτούν το πρώτο τους παιδί, τον Μπάμπη, και αργότερα την κόρη, τη Σμαράγδα.
Το 1954 παρακολουθεί την Ανώτατη Κομματική Σχολή του ΚΚΣΕ, ενώ αργότερα αναλαμβάνει υπεύθυνος του ραδιοσταθμού «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ» και του θεωρητικού περιοδικού «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ». Εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΚΚΕ στο 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το 1961.
Ο σ. Γιώργης Αγγουράκης σκοτώθηκε στις 27 Νοέμβρη του 1967 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Δεν πρόλαβε να ξαναδεί τα βουνά της Βιάννου, το χωριό του, την Κάτω Βιάννο, την οικογένειά του που τόσο αγαπούσε και μελετούσε στην πολιτική εξορία.
Χαρακτηριστικό της ταπεινότητας του σ. Γιώργη Αγγουράκη, είναι τα λόγια του, σε αυτοβιογραφικό του σημείωμα προς το Κόμμα:
«Πιστεύω πως με μια συστηματική προσπάθεια και μπολσεβίκικη επιμονή, με τη βοήθεια του Κόμματος και των συντρόφων της κολλεχτίβας, να ξεπεράσω τις αδυναμίες μου (…) και να γίνω ένας καλός κομμουνιστής, πρωτοπόρος λαϊκός αγωνιστής, άξιο μέλος του ΚΚΕ.»
Ο σύντροφος Μπάμπης Αγγουράκης γεννήθηκε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας το 1951.
Το 1968 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία. Το 1973 παίρνει το πτυχίο του μηχανικού Συστημάτων Πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης. Μέχρι το 1979 οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνταν να επαναπατρίσουν την οικογένειά του. Λίγο πριν τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα, παίρνει το πτυχίο του διδάκτορα Συστημάτων Πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης, στο οποίο και εργάζεται από το 1973 έως το 1979. Το 1968 οργανώνεται στην ΚΝΕ και αργότερα στο Κόμμα.
Συμμετείχε στα Συντονιστικά της ΚΝΕ και των Φοιτητών στις σοσιαλιστικές χώρες και στη Δυτική Ευρώπη. Εκλέγεται μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ στο 1ο, 2ο και 3ο Συνέδριο της Οργάνωσης. Στην ΚΝΕ δουλεύει στην αρχή στην Ιδεολογική Επιτροπή και στη συνέχεια στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων.
Το 1987 αναλαμβάνει υπεύθυνος του Τμήματος Πληροφορικής και Πολιτικής Έρευνας και Τεχνολογίας του Κόμματος.
Στο 12ο Συνέδριο εκλέγεται μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επανεκλέγεται στην ΚΕ στο 13ο, 14ο, 15ο, 16ο, 17ο και στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος.
Από το 1992, μετά την αντεπανάσταση, μέχρι το 2009 ήταν επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, παρακολουθώντας στενά την κατάσταση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, με ιδιαίτερη συμβολή στην οργάνωση των Διεθνών Συναντήσεων των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που ξεκίνησαν από την Αθήνα μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
Από το 1997 έως το 2000 διετέλεσε βουλευτής του ΚΚΕ στην Α’ Αθήνας.
Το 2009 εκλέχτηκε ευρωβουλευτής του Κόμματος, κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες και ανταποκρίθηκε με ευθύνη στα καθήκοντά του, παρεμβαίνοντας για κάθε λαϊκό πρόβλημα, συνδυάζοντας τις υποχρεώσεις του στην Ευρωβουλή με τη δράση στους χώρους δουλειάς, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους που τον τίμησαν και τους τίμησε όλα αυτά τα χρόνια.
Με μαχητικότητα πάλεψε και στο Ευρωκοινοβούλιο ενάντια στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεών της, ενάντια στο συμβιβασμό και την ευρωλαγνεία του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, πάλεψε ενάντια στον πολιτικό οπορτουνισμό και την απεμπόληση της κομμουνιστικής ταυτότητας από μια σειρά πρώην Κομμουνιστικά Κόμματα της Ευρώπης, αγωνίστηκε για τη συνεργασία των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που έχουν στόχο τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική προοπτική.
Ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) και δούλεψε με μεράκι στο αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στη χώρα μας, αλλά και στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στη Λατινική Αμερική.
Επέμεινε στο δυνάμωμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης, για τη στήριξη Κομμουνιστικών Κομμάτων, αγωνιστών και αγωνιστριών που αντιμετώπιζαν αντικομμουνιστικές διώξεις, επιθέσεις από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, συνέβαλε μεταξύ άλλων στην καθιέρωση των Μπριγάδων Αλληλεγγύης στη Νικαράγουα, στήριξε τις Μπριγάδες στην Κούβα.
Ο σ. Μπάμπης μελετούσε συστηματικά τη μαρξιστική – λενινινιστική κοσμοθεωρία και προσπαθούσε συνεχώς να εμπλουτίζει τις γνώσεις του σε κάθε τομέα που αναλάμβανε.
Για όσους είχαν την τύχη να γνωρίσουν το σ/φο Μπάμπη, δεν μπορεί να μην ασπαστεί την εκτίμηση που αναφέρουν στην προσφορά τους στο «Ρ» πριν λίγες ημέρες η σύζυγος Γεωργία και τα παιδιά τους Έλλη και Γιώργος, ότι ήταν «Σεμνός, μετρημένος, ένα σπάνιο, αρμονικό σύνολο επιστήμης και πολιτικής».
Ήταν σεμνός, ακούραστος αγωνιστής και πάλευε καθημερινά με πίστη στις αρχές και στην πολιτική του ΚΚΕ, στις αρχές της σοσιαλιστικής επανάστασης, στο δίκιο της εργατικής τάξης, του λαού μας, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, δίνοντας κουράγιο σε όλους μας.
Έδωσε το αγωνιστικό του «παρών» στις δύσκολες στιγμές που πέρασε το Κόμμα μας στην αναμέτρηση με όσους έφυγαν και πολέμησαν το ΚΚΕ, πάλεψε μαζί με την πλειοψηφία της ΚΕ ενάντια στο διαλυτικό ρόλο των διασπαστών, την απόπειρα να πλήξουν το Κόμμα μας, διέθεσε τις δυνάμεις του για την ανασυγκρότηση του ΚΚΕ τα δύσκολα εκείνα χρόνια, σε όλη την πορεία μέχρι σήμερα.
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια νοσταλγίας, το ΚΚΕ, παρουσία αντιπροσωπείας της ΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος, τιμούμε τους άξιους και τιμημένους σ/φους μας, τον Γιώργη και Μπάμπη, τιμούμε τη μνήμη τους, με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα που δώσαμε όλα τα χρόνια μαζί.
Στους κομμουνιστές, ξέρουμε ότι ποτέ δεν τους αρέσουν τα εγκώμια και τα μεγάλα λόγια. Ζήσανε σεμνοί μαχητές του Κόμματος, σ’ όλα τα μέτωπα του αγώνα, στους μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Παρανομία και νομιμότητα.
Έχουν αφήσει πίσω τους μια μεγάλη κληρονομιά. Το ήθος τους, την πραότητα και γλυκύτητα του χαρακτήρα τους, την τιμιότητά τους, την ανθρωπιά τους, το μεγαλείο της μαχόμενης ψυχής τους. Η οικογένεια (σύζυγοι, παιδιά εγγόνια), οι σ/φοι, φίλοι και συναγωνιστές είμαστε όλοι περήφανοι. Η ιστορία τους, όπως και η ιστορία χιλιάδων αγωνιστών, μελών και στελεχών του ΚΚΕ, είναι το αποτύπωμα των πιο ελπιδοφόρων αγώνων του λαού μας, η ιστορία, η προσφορά του ΚΚΕ, που και σήμερα υπερασπιζόμαστε για ν’ ανοίξουμε τη λεωφόρο του μέλλοντος.
Οι σύντροφοι μας Γιώργης και Μπάμπης, πατέρας και γιος, μας κληροδότησαν την πίστη τους σ’ αυτό το μέλλον, στις κομμουνιστικές αξίες και το όραμα του σοσιαλισμού. Με το παράδειγμα της αγωνιστικής τους ζωής, μας έδειξαν πως στον αγώνα για το σοσιαλιστικό μέλλον της ανθρωπότητας, στον συντροφικό αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρώπινης κοινωνίας η ζωή ούτε ξοδεύεται ούτε σπαταλιέται. Μας έδειξαν πως η ζωή ομορφαίνει, αποχτά νόημα και μεγαλώνει γιατί τρέφεται με πραγματικές αξίες και ιδανικά. Σήμερα που εξαπλώνεται η φτώχεια της ζωής όσο και της συνείδησης, αισθανόμαστε πραγματικά προνομιούχοι με αυτή την πλούσια κληρονομιά σου.
Ο σ. Γιώργης και ο σ. Μπάμπης, έκαναν το χρέος τους. Εμείς, για όσα πρόσφεραν δεν έχουμε να δώσουμε τίποτε άλλο παρά μόνο την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα με το λαό για το λαό, να καταξιώσουμε στις σύγχρονες συνθήκες την ιστορική προσφορά και αποστολή του κόμματός μας.
Αποφασιστικά, μπαίνουμε μπροστά σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας για την ισχυροποίηση του Κόμματος, σε όλους τους αγώνες για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού μας, τη μόνη εγγύηση για να μείνει ανοιχτή η προοπτική της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.»
Η σεμνή τελετή ολοκληρώθηκε με την τήρηση ενός λεπτού σιγής στην μνήμη των συντρόφων Γιώργη Αγγουράκη και Μπάμπη Αγγουράκη.
