Όλες τις προηγούμενες μέρες αναλυτές και δυτικά ΜΜΕ παρουσίαζαν πλήθος εκτιμήσεων για τα μηνύματα που μπορεί να στείλει ο Βλαντίμρ Πούτιν στη Δύση και στο Κίεβο κατά την ομιλία του για την Ημέρα της Νίκης.
Καμία από αυτές τις προβλέψεις-εκτιμήσεις δεν επιβεβαιώθηκε. Ούτε για «κήρυξη πολέμου» στην Ουκρανία, ούτε για κήρυξη γενικής επιστράτευσης, ούτε περί ευθέων απειλών στη Δύση και φυσικά ούτε περί λήξης της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης».
Αντιθέτως, ο Πούτιν απηύθυνε ίσως μια από τις πιο σύντομες σε διάρκεια ομιλίες του, πολύ συγκρατημένη, εστιασμένη μάλλον στο εσωτερικό του ακροατήριο και -όπως πολλοί αναλυτές ήδη παρατηρούν- δεν άνοιξε καθόλου τα χαρτιά του για τα επόμενα βήματα του Κρεμλίνου σε ό,τι αφορά την Ουκρανία.
Σύμφωνα με σχετική ανάλυση του BBC, παρά την αναμενόμενη σύνδεση του σημερινού πολέμου με τη μάχη κατά του ναζισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν προέβη σε καμία αποκάλυψη για τις μελλοντικές του προθέσεις σχετικά με την Ουκρανία.
«Kαμία αναφορά σε περαιτέρω κινητοποίηση. Καμία ανακήρυξη νίκης κατά της Ουκρανίας. Αναφέρθηκε σε απώλειες, αλλά δεν άλλαξε την ορολογία που χρησιμοποιεί: Η εισβολή παραμένει μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση, όχι ένας πόλεμος». 
Το ερώτημα που κυριαρχεί
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Ικανοποιείται ο Πούτιν με το να κρατά τους πάντες στο σκοτάδι, εξαναγκάζοντάς τους να επιδίδονται σε ένα παιχνίδι εικασιών σχετικά με τις επόμενες κινήσεις του ή μήπως η μη αναφορά σε λεπτομέρειες για την πορεία των επιχειρήσεων αντικατοπτρίζουν τα πισωγυρίσματα των ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης;
Αναμφίβολα, ο ρωσικός στρατός έχει καταγράψει επιτυχίες, έχει κερδίσει εδάφη, έχει προκαλέσει τεράστιες καταστροφές στην Ουκρανία. Την ίδια στιγμή όμως, δεδομένης της κλίμακας της εισβολής, οι επιχειρήσεις έχουν αποτύχει σημαντικά στον βασικό στόχο της Ρωσίας: την ήττα της Ουκρανίας και την ανατροπή της ηγεσίας της.
Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η παρατήρηση πως από την ομιλία του Πούτιν απουσίαζε μια λέξη που όλοι περίμεναν να ακούσουν: η λέξη «Μαριούπολη». Η πόλη, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για τη Ρωσία στην οποία εκτυλίχθηκαν οι πιο σκληρές μάχες και ισοπεδωτικοί βομβαρδισμοί, βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο της Μόσχας και των ρωσόφωνων με εξαίρεση το εργοστάσιο Azovstal όπου παραμένουν ουκρανοί μαχητές του Τάγματος Αζόφ οι οποίοι αρνούνται να παραδοθούν. Κι όμως ο Πούτιν δεν είπε ούτε μια λέξη. Δεν ανέφερε καν το όνομα της πόλης.
Σημειώνεται πως ενδεχόμενη κατάληψη της Μαριούπολης επιτρέπει στη Ρωσία να δημιουργήσει μια χερσαία γέφυρα μεταξύ των ανατολικών περιοχών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, τμήματα των οποίων ελέγχονταν από τους ρωσόφωνους αυτονομιστές και της δίνει τον έλεγχο όλης της Αζοφικής Θάλασσας όπως και μέρος της Μαύρης Θάλασσας που ελέγχει η Ουκρανία.
Περιέργως, ο Πούτιν δεν χρησιμοποίησε τη γνωστή του φράση «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» για να περιγράψει την επίθεση της Ρωσίας. Ούτε όμως και την λέξη «πόλεμος». 
Το μήνυμα στη Δύση
Ακόμη βέβαια και εάν ο Πούτιν ήταν συγκρατημένος στις δηλώσεις του, σίγουρα πέρασε το μήνυμά του στη Δύση με την στρατιωτική παρέλαση.
Αν και πρόκειται για μια πολύ πολύ μειωμένη επίδειξη της στρατιωτικής ισχύος της Ρωσίας, όπως είχαν ήδη προϊδεάσει οι αρχές στη Μόσχα λόγω της δέσμευσης ανθρωπινού δυναμικού και στρατιωτικού υλικού στον πόλεμο στην πολέμου στην Ουκρανία, πολλά από τα οπλικά συστήματα που δραστηριοποιούνται επί του παρόντος στο μέτωπο αντιπροσωπεύονταν: από αυτοκινούμενο πυροβολικό έως βαλλιστικούς πυραύλους εδάφους και βαριά τεθωρακισμένα.
Εκπροσωπήθηκαν στρατεύματα από όλους τους βασικούς κλάδους του ρωσικού στρατού, συμπεριλαμβανομένων οχημάτων μάχης και στρατιωτών από το VDV – τους σχηματισμούς αλεξιπτωτιστών της Ρωσίας, που ήταν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσής της στην Ουκρανία.
Πυρηνικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς εμφανίστηκαν επίσης στην Κόκκινη Πλατεία. Μια ισχυρή υπενθύμιση του τεράστιου πυρηνικού οπλοστασίου της Ρωσίας στο οποίο εν είδη απειλής έχουν αναφερθεί συχνά ρώσοι αξιωματούχοι.
Πέραν της έκπληξης για όσα δεν είπε ο Πούτιν, όπως παρατηρεί μιλώντας στο BBC Καταρζίνα Ζισκ, ρωσίδα ειδικός επί στρατιωτικών θεμάτων, δεν ήταν έκπληξη πως ακολούθησε την πλέον αναμενόμενη «οδό» στην ομιλία του συνδέοντας τον τρέχοντα πόλεμο στην Ουκρανία με τον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, «δοξάζοντας το σοβιετικό παρελθόν και αξιοποιώντας τη σοβιετική νοσταλγία που είναι αρκετά διαδεδομένη στη Ρωσία και έχει τροφοδοτηθεί από τις ρωσικές αρχές».
Όπως λέει, επανέλαβε ψευδείς κατηγορίες εναντίον του ΝΑΤΟ ότι σχεδίαζε μια επίθεση στη Ρωσία και μίλησε για την καταπολέμηση των « Ουκρανών Ναζί».
Η Ζισκ επισημαίνει πως όλες αυτές οι αναφορές είναι μέρος ενός σχεδίου για να παρουσιάσει τη Ρωσία ως ένα φρούριο υπό πολιορκία και να υποδειχθεί ότι οποιαδήποτε αποτυχία στη Ρωσία από τη δεκαετία του 1990 ήταν λάθος της Δύσης.
«Βάζει τη Ρωσία σε αυτόν τον ρόλο του θύματος…Αυτό είναι επίσης για να δικαιολογήσει και να δώσει κάποιο νόημα σε αυτόν τον πόλεμο». Αυτό πάντως που την εξέπληξε ήταν ότι ο Πούτιν επίσης δεν αναφέρθηκε σε φιλοδυτικούς προδότες στη Ρωσία για να κάνει οποιονδήποτε αμφισβητεί τον πόλεμο αποδιοπομπαίο τράγο.
πηγη/www.in.gr
