Μάγεψε μικρούς και μεγάλους η παράσταση της παιδικής θεατρικής σκηνής της Ομάδας Γυναικών Μοιρών την Πέμπτη 13 Ιουνίου, στις Μοίρες. Τα τρία διεθνιστικά , παραδοσιακά παραμύθια από τη Λατινική Αμερική, τη Ρωσία και την Αραβία, που διασκευάστηκαν για τις ανάγκες της παράστασης, η οποία δόθηκε με ένα φάσμα παραστατικών τεχνών, όπως και το ταλέντο των μικρών ηθοποιών εντυπωσίασαν και συγκίνησαν το κοινό που είχε κατακλύσει την αίθουσα του Πολύκεντρου του Δήμου Φαιστού.
Η σκηνή είχε καλυφτεί κατά μήκος με ένα άσπρο πανί. Ένας παλιός προβολέας χρησιμοποιήθηκε πίσω από το πανί, για να προβάλλονται οι ζωγραφιές ( σε διαφάνειες ) των παιδιών που έφτιαξαν στο άκουσμα των παραμυθιών. Οι ζωγραφιές-διαφάνειες αποτέλεσαν το σκηνικό και το φως του προβολέα που έπεφτε στο πανί πρόβαλε τις σκιές των παιδιών που ήταν πίσω από το πανί, σκιές και ρόλοι τα ίδια .
Το μήνυμα των παραμυθιών διαχρονικό και επίκαιρο όσο ποτέ, καθώς ασκούν κριτική στα εκμεταλλευτικά καθεστώτα και παρακινούν τον λαό να ξεσηκωθεί και να απαλλαχτεί από δεκανίκια και αλυσίδες και να φτιάξει ένα σύστημα όπου θα γίνει ο ίδιος κυρίαρχος του πλούτου που παράγει και θα ορίζει τη ζωή του με βάση τις δικές του ανάγκες. «Όταν πάω να συνηθίσω , να λυγίσω, να τα παρατήσω και να μην παλέψω κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι το νεογέννητο ελεφαντάκι να κάθεται δεμένο στο ξύλο και να παλεύει και να σπρώχνει και να τραβάει την αλυσίδα. Και μετά τον σκέφτομαι μεγάλο με όλη του τη δύναμη να μην προσπαθεί γιατί τότε που ήταν μικρός απέτυχε και γιατί ακόμα δεν έχει συνειδητοποίηση τη δύναμη που έχει. Τον βλέπω στον ύπνο μου να του σηκώνω το πελώριο αυτί του και να του ψιθυρίζω. – Μπορείς! Μπορείς! Μπορείς να απελευθερωθείς από τα δεσμά σου , αρκεί να συνειδητοποιήσεις τη δύναμή σου… και κάνε ένα βήμα μπρός. Τότε ξυπνάω με τη σκέψη πως ο ελέφαντας μου τελικά κάποια μέρα τα κατάφερε και ξερίζωσε το ξύλο και έσπασε την αλυσίδα που χρόνια τον τυραννούσε. Και μετά σκέφτομαι πως εμείς οι δύο μοιάζουμε. Νομίζει και εκείνος ότι δεν μπορεί, επειδή κάποτε προσπάθησε και δεν τα κατάφερε. Άραγε πόσο μοιάζουμε!!! »
Σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασης (από τον Σεπτέμβρη του 2018) τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με όλα τα είδη της τέχνης, δημιουργήματα του ανθρώπινου πνευματικού μόχθου, έγιναν μάρτυρες της ανώτερης μορφής της και συνδημιουργοί. Μέσα από τη γνώση των παραμυθιών ήρθαν σε επαφή με άλλες κουλτούρες, γνώρισαν τις διαφορές των άλλων λαών και έμαθαν για την αρετή της ειρηνικής συνύπαρξης με αυτούς, για τον σεβασμό, την έννοια του ρατσισμού, το δίπολο δίκαιο – άδικο, πόλεμος και ειρήνη, λειτούργησαν ομαδικά, δούλεψαν με στόχο.
Ως Ομάδα Γυναικών θα συνεχίσουμε την προσπάθεια της παιδικής θεατρικής σκηνής ως αντίβαρο στη σημερινή κατάσταση της παραμέλησης της καλλιτεχνικής παιδείας, της παραμέλησης των αναγκών της λαϊκής οικογένειας και για τον πολιτισμό ως κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα και όχι προνόμιο των λίγων και των εκλεκτών, στη σημερινή κατάσταση που ο πολιτισμός είναι παραδομένος στα μονοπώλια της μαζικής παραγωγής της ευτέλειας, σύμφωνα με τους στόχους των διαχειριστών της εξουσίας και των ιδεολογικών τους μηχανισμών. Συνεχίζουμε με την πίστη ότι ως γονείς, ως μανάδες έχουμε την υποχρέωση να ενισχύσουμε την πίστη των παιδιών μας στην αξία της μόρφωσης, της τέχνης, της συλλογικής πάλης, της αλληλεγγύης, της αγωνιστικής στάσης ζωής, του αγώνα για διέξοδο σε όφελος του λαού και των παιδιών του.
Συντελεστές παράστασης:
Επιμέλεια-Σκηνοθεσία: Ρίμπα Χρύσα και Χριστοδουλέα Αλεξάνδρα
Πρωτότυπη ιδέα και διασκευή των παραμυθιών: Χριστοδουλέα Αλεξάνδρα
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Λάππα Χαρά
Θεατρική ομάδα: Καργάκης Φανούριος, Καργάκη Ναταλία, Ματαλλιωτάκη Ανδριάννα, Χαλκιαδάκη Κωνσταντίνα, Ρουκουνάκη Ευαγγελία, Κουτσάκη Χρύσα, Δουλγεράκης Στέλιος, Βαφάκης Αντώνιος, Χαραλαμπάκη Δήμητρα, Κουτρουκουνάκη Εύα, Βοσκάκη Αργυρώ, Βοσκάκη Ζαμπία, Ρουβάκη Αργυρώ, Φανουράκη Γιώτα, Πατεράκη Παυλίνα, Στεφανουδάκη Κατερίνα, Ιερωνυμάκης Μάνος, Σταματάκη Γαριφαλιά, Αλεξάκης Γιάννης, Μαυρουδάκη Μαρία.