Απαντήσεις σε μια από τις πιο μυστηριώδεις υποθέσεις της Αυστραλίας επιδιώκουν να δώσουν οι τοπικές Αρχές με την εκταφή της σορού του «Άνδρα του Σόμερτον». Η ταυτότητΑ και η αιτία θανάτου του, παραμένουν άγνωστα, 70 χρόνια μετά.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, Ντέρεκ Άμποτ, άκουσε για πρώτη φορά την ιστορία του άνδρα του Σόμερτον το 1995 και αφιέρωσε αρκετά χρόνια διεξάγοντας καμπάνιες για την εκταφή του σώματός του, ώστε οι επιστήμονες να μπορέσουν να αναλύσουν το DNA του για να προσδιορίσουν την ταυτότητά του.
Η εκταφή έγινε τελικά τον περασμένο μήνα στο νεκροταφείο West Terrace της πόλης, όπου είχε θαφτεί ο άγνωστος άνδρας το 1949. Εκεί, ο Αστυνομικός Ντετέκτιβ της Νότιας Αυστραλίας, Ντες Μπρέι, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η διαδικασία αυτή ήταν κάτι πολύ περισσότερο από το κλείσιμο μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις της Αυστραλίας.
«Είναι σημαντικό για όλους να θυμούνται ότι ο άντρας του Σόμερτον δεν είναι απλώς ένα μυστήριο που πρέπει να λυθεί ή κάτι που προξενεί την περιέργεια. Είναι ο πατέρας, ο γιος, ίσως ο παππούς, ο θείος ή ο αδελφός κάποιου, και γι’ αυτό το κάνουμε αυτό και προσπαθούμε να τον αναγνωρίσουμε», είπε.
«Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουμε ότι ζουν στην Αδελαΐδα, οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορεί να σχετίζονται», είπε.
Ένα κομψά ντυμένο πτώμα
Ο άνδρας είχε βρεθεί την 1η Δεκεμβρίου του 1948 στην παραλία Σόμερτον στην Αδελαΐδα στη Νότια Αυστραλία. Φορούσε κοστούμι και γραβάτα και φρεσκογυαλισμένα παπούτσια, ενώ δεν υπήρχε κανένα στοιχείο στις τσέπες του που να υποδηλώνει την ταυτότητά του.
Η αυτοψία δεν μπόρεσε να προσδιορίσει την αιτία θανάτου, αλλά τρεις ιατρικοί μάρτυρες κατέθεσαν ότι δεν ήταν από φυσική αιτία. Οι αστυνομικοί υπέθεσαν ότι είχε καταναλώσει ένα δηλητήριο τόσο σπάνιο που θα μπορούσε να σκοτώσει κάποιον ακαριαία. Ωστόσο, δεν βρέθηκε δηλητήριο στο σύστημά του.
«Νομίζω ότι η άμεση αιτία θανάτου ήταν καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά δεν μπορώ να πω ποιος παράγοντας την προκάλεσε», δήλωσε ο Ρόμπερτ Κόουαν, κυβερνητικός χημικός αναλυτής που εξέτασε δείγματα του άγνωστου άνδρα.
Ο άντρας του Σόμερτον ήταν γυμνασμένος, ψηλός με μπλε μάτια και καστανά μαλλιά και είχε ηλικία περίπου 40 έως 50 ετών.
Οι γάμπες του ήταν ιδιαίτερα γυμνασμένες, είπε ο Πολ Λόσον, ένας ταριχευτής που ανέλαβε να βαλσαμώσει το σώμα. «Τα πόδια του υποδηλώνουν ότι είχε τη συνήθεια να φοράει ψηλοτάκουνα και μυτερά παπούτσια», δήλωσε. «Οι μύες της γάμπας του ήταν καλά αναπτυγμένες, όπως και στις γυναίκες», πρόσθεσε.
Μερικοί υπέθεσαν ότι μπορεί να ήταν χορευτής, μαυραγορίτης, ναύτης ή ακόμη και κατάσκοπος. Μπορεί να ήταν βρετανός, αλλά το παλτό του ήταν σαφώς αμερικανικό, σύμφωνα με έναν ράφτη που εξέτασε τα ρούχα του. «Είχε πάει στην Αμερική ή είχε αγοράσει τα ρούχα από κάποιον που είχε ταξιδέψει εκεί», δήλωσε ο ντετέκτιβ Ρέιμοντ Λέιν.
Η ιστορία του «άγνωστου άνδρα» έγινε πρωτοσέλιδο σε ολόκληρη την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, και τα δακτυλικά του αποτυπώματα και η φωτογραφία του στάλθηκαν σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Αγγλίας, της Αμερικής και των αγγλόφωνων χωρών στην Αφρική. Τον Ιανουάριο του 1949, ο τότε διευθυντής του FBI, Τζον Έντγκαρ Χούβερ είχε στείλει μια επιστολή όπου επιβεβαίωνε ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν βρει τα δακτυλικά του αποτυπώματα του άνδρα στα αρχεία τους.
Η μυστηριώδης φράση “Tamam Shud“
Ο άνδρας του Σόμερτον είχε πάρει το τρένο για την Αδελαΐδα, από μια άγνωστη τοποθεσία. Αν και είχε αγοράσει ένα εισιτήριο τρένου για την παραλία Χένλεϋ, κοντά στην παραλία του Σόμερτον, δεν το χρησιμοποίησε και πήρε το λεωφορείο για να φτάσει στον προορισμό του. Η αστυνομία βρήκε τη βαλίτσα του στο σιδηροδρομικό σταθμό χωρίς όμως κανένα άλλο στοιχείο που να αποκαλύπτει την ταυτότητά του.
Τον περασμένο Απρίλιο, ο παθολόγος Τζον Κλίλαντ εξέτασε τα ρούχα του άνδρα και ανακάλυψε μια κρυφή τσέπη που περιείχε ένα τυλιγμένο κομμάτι χαρτί στο οποίο ήταν γραμμένη η φράση «Tamam Shud», που σημαίνει «τελείωσε» στα φαρσί. Αυτές είναι οι τελευταίες λέξεις του ποιήματος «Ρουμπαγιάτ» του Ιρανού ποιητή, μαθηματικού και φιλόσοφου Ομάρ Καγιάμ που έζησε τον 11ο αιώνα. Το κομμάτι χαρτί είχε σκιστεί από ένα βιβλίο που αργότερα παραδόθηκε στην αστυνομία.
Ο κωδικός και ο αριθμός τηλεφώνου
Το βιβλίο αυτό περιείχε δύο σημαντικά στοιχεία. Το πρώτο ήταν ένας αριθμός τηλεφώνου ο οποίος ανήκε σε μια γυναίκα που ζούσε σε ένα προάστιο της Αδελαΐδας. Σύμφωνα με πληροφορίες της αστυνομίας, η γυναίκα είχε αρνηθεί ότι ήξερε τον άνδρα.
Μαζί με τον αριθμό τηλεφώνου η αστυνομία βρήκε και έναν κώδικα τον οποίον ο Άμποτ τον έδωσε στους φοιτητές μηχανολογίας να τον αποκωδικοποιήσουν το 2009. Υπέθεσαν ότι θα μπορούσε να είναι ένας μυστικός πολεμικός κώδικας. Ωστόσο, ούτε αυτή η προσέγγιση οδήγησε πουθενά.
Ο Άμποτ και οι φοιτητές αποφάνθηκαν ότι δεν διέθετε την πολυπλοκότητα ενός κώδικα πολέμου. Πιθανότατα ήταν τα πρώτα γράμματα μιας σειράς αγγλικών λέξεων, όπως για παράδειγμα μια λίστα με τα μέρη που είχε επισκεφθεί ο άντρας του Σόμερτον. Μετά και από αυτό το αδιέξοδο, ο Άμποτ προσπάθησε να επικοινωνήσει με τη γυναίκα στην οποία ανήκε ο αριθμός τηλεφώνου. Έμαθε όμως ότι είχε πεθάνει. Στη συνέχεια, ο καθηγητής έμαθε ότι η γυναίκα είχε ένα γιο, ο οποίος όμως και αυτός είχε πεθάνει. Τελικά βρήκε την κόρη της, την Ρέιτσελ, την οποία και παντρεύτηκε αργότερα. Σήμερα έχουν τρία παιδιά και περιμένουν να μάθουν την πραγματική ταυτότητα του άγνωστου άνδρα.
Η Ρέιτσελ υιοθετήθηκε σε νεαρή ηλικία και δεν μπορεί να γνωρίζει εάν σχετίζεται με τον άγνωστο άνδρα. Ωστόσο, τα αποτελέσματα του τεστ DNA ήταν ασαφή. Τα λείψανα βρίσκονται τώρα σε εργαστήριο στην Αδελαΐδα, όπου οι επιστήμονες αναζητούν τον καλύτερο τρόπο για να τα αναλύσουν. Εάν μπορέσουν να χτίσουν το προφίλ DNA του άνδρα, θα το συγκρίνουν με άτομα στην Αδελαΐδα που πιστεύουν ότι μπορεί να σχετίζονται.
Η υπόθεση έχει προσελκύσει και το διεθνές ενδιαφέρον ενώ η γενική εισαγγελέας της Νότιας Αυστραλίας, Βίκι Τσάπμαν διέταξε την εκταφή της σορού αιτιολογώντας ότι έλαβε την απόφαση λόγω του «έντονου δημόσιου ενδιαφέροντος». Η υπόθεση είναι μέρος της Επιχείρησης Επιμονή, η οποία έχει στόχο να ταυτοποιήσει όλες τις μη αναγνωρισμένες σορούς της Νότιας Αυστραλίας.
ΠΗΓΗ: CNN
