Εδώ και πολλά χρόνια οι εκάστοτε πρωθυπουργοί εξαγγέλουν από το βήμα της ΔΕΘ διάφορα σχέδια για τη χώρα. Η έκθεση θεωρείται από τους πολιτικούς ως ιδανική αφορμή για παροχές και υποσχέσεις. Βεβαίως, ο θεσμός ξεκίνησε ως επίδειξη της εκβιομηχάνισης και προόδου της χώρας αλλά τελικά συνέβη αυτό που λέμε “το τερπνόν μετά του ωφελήμου”.
Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα πρόβλημα.
Η χώρα διατέλεσε υπό κηδεμονία και από τώρα και στο μέλλον υπό στενή επιτήρηση. Ναι μεν κατά την κυβέρνηση τέλος τα μνημόνια, αλλά πρέπει να θυμόμαστε και το τι έχουμε υπογράψει. Κι αυτά που έχουμε υπογράψει δεν τελείωσαν με την έξοδο από τα μνημόνια αλλά θα συνεχίζονται για πολλά ακόμη χρόνια. Κάποιες δε από αυτές τις δεσμεύσεις θα λήξουν κάπου εκεί στο σωτήριο έτος….2060.
Αυτά τα γράφουμε διότι ναι μεν θα γίνουν προσπάθειες παροχών από την κυβέρνηση και ενδεχομένως θα δοθούν παρόμοιες υποσχέσεις από την αντιπολίτευση, αλλά το γεγονός παραμένει πως οι παλιές εποχές δεν θα έρθουν σύντομα.
Με άλλα λόγια, οι δανειστές της χώρας θα έρχονται κάθε τρεις και λίγο και θα ελέγχουν την πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών. Κάθε “στραβή” θα έχει αντίκτυπο και στις παροχές.
Για αυτό, “όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι” όπως λέει ο λαός.