Υπό καθεστώς απειλών και με την Τουρκία να διαμηνύει ότι θα… ενεργοποιήσει το στρατό της, η Ελλάδα προσέρχεται και πάλι σήμερα Τρίτη (16/03) στο τραπέζι των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία.
Μετά από 5 χρόνια, οι δύο γειτονικές χώρες επιχείρησαν και πάλι στις 25 Ιανουαρίου να βρουν κοινή γλώσσα συνεννόησης, σε μία συνάντηση που σαφώς ήταν περισσότερο αναγνωριστική και διήρκεσε κάτι λιγότερο από τρισήμισυ ώρες. Οι δύο πλευρές, που τους τελευταίους 12 μήνες έφτασαν αρκετές φορές ακόμα και στα πρόθυρα της σύρραξης, βολιδοσκόπησαν η μία τις προθέσεις της άλλης, ενώ αυτό που προκάλεσε αίσθηση ήταν η παρουσία στη συνάντηση του εκπροσώπου της τουρκικής προεδρίας και στενότατου συνεργάτη του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν.
Η σημερινή λοιπόν είναι η δεύτερη συνάντηση μέσα στο 2021, με τις διπλωματικές ομάδες των δύο πλευρών να επιχειρούν και πάλι να βρουν κοινό τόπο, αν και όπως τονίζουν πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, οι προσδοκίες είναι χαμηλές. Από τη συνάντηση αυτή τη φορά θα λείπει ο Ιμπραήμ Καλίν και την θέση του θα πάρει ένας άλλος διπλωμάτης, ο οποίος είναι ειδικός στο Κυπριακό.
Σαφέστατα, οι διερευνητικές επαφές δεν επιτρέπουν άμεσα αποτελέσματα, ωστόσο, η ελληνική πλευρά διαπίστωσε κατά την πρώτη συνάντηση πως η Τουρκία έχει στόχο να διευρύνει την ατζέντα των συζητήσεων θέτοντας επί τάπητος τις παράλογες αξιώσεις της. Ποιες είναι αυτές; Ουκ ολίγες… μεταξύ αυτών, εκτός από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, τα χωρικά ύδατα, ο εναέριος χώρος, οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και η αποστρατικοποίηση νησιών του Αιγαίου, ζήτημα για το οποίο επιμένει συνεχώς τελευταία το τουρκικό καθεστώς. Προφανώς γιατί βλέπει τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να ενισχύονται με νέα οπλικά συστήματα σε στεριά, αέρα και θάλασσα.
Η αιγιαλίτιδα ζώνη, τα 12 μίλια, φαίνεται να είναι το σημαντικότερο ζήτημα της τουρκικής πλευράς. Η Άγκυρα υποστηρίζει ότι τυχόν επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια σε όλο το Αιγαίο, το καθιστά εξολοκλήρου ελληνικό, αποκλείοντας την ίδια ουσιαστικά από την έξοδο στη θάλασσα. Για αυτό το λόγο, και επικαλούμενη τη Συμφωνία της Μαδρίτης του 1977, υποστηρίζει ότι έχει «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» και απειλεί βάσει απόφασης του τουρκικού κοινοβουλίου με casus belli.
Ωστόσο, η ελληνική πλευρά υπογραμμίζει ότι οι διερευνητικές αφορούν αποκλειστικά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες και ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι κυριαρχικό δικαίωμα κάθε κράτους βάσει του διεθνούς δικαίου της θάλασσας (το οποίο η Τουρκία δεν έχει υπογράψει). Όπως τονίζει, η επέκταση των χωρικών υδάτων δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση και χαρακτηρίζει την απειλή πολέμου από την Τουρκία ως εκ μέρους της παραβίαση της Χάρτας του ΟΗΕ.
Αναφορικά με τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, η Ελλάδα σημειώνει ότι οι τουρκικές θέσεις παραβιάζουν κατάφωρα σειρά Συνθηκών (το Δίκαιο της Θάλασσας ως εθιμικό δίκαιο, τη Συνθήκη της Λωζάνης, τη Συνθήκη των Παρισίων, τη Συνθήκη του Μοντρέ και την Ιταλοτουρκική Συμφωνία του 1932 κλπ) και άρα ασφαλώς δεν μπορούν να συζητηθούν.
Γιατί συζητάμε, ενώ ξέρουμε το «βρώμικο» σχέδιό τους;
Αν κάποιος τρίτος διάβαζε για τις ελληνοτουρκικές διαφορές, ευλόγως θα διερωτώταν πώς είναι δυνατόν να κάθεται στο τραπέζι των συνομιλιών με το πιστόλι στον κρόταφο.
Μάλιστα, μόλις χθες (15/03), ο Τούρκος υπουργός Άμυνας δεν έχασε την ευκαιρία να επιτεθεί στη Χώρα μας, να παρουσιάσει την Άγκυρα ως… θύμα ενώ παράλληλα εκτόξευσε και απειλές για τη δυναμική του στρατού της χώρας του σε σχέση με αυτόν της Ελλάδας.
Πώς λοιπόν κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι και συζητάς με τους Τούρκους για τόσο σοβαρά ζητήματα; Δεν το βλέπουμε πως η τράπουλα των Τούρκων είναι σημαδεμένη; Πώς κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι με αυτούς που πριν ένα χρόνο επιχείρησαν εισβολή στον Έβρο και μέχρι πριν 4 μήνες έστελναν το Oruc Reis και τουρκικά πολεμικά πλοία μια ανάσα από το Καστελλόριζο; Επί ποιας ατζέντας συζητάς; Της ατζέντας Ερντογάν, στην οποία περιλαμβάνονται οι αξιώσεις για την υποτιθέμενη «γαλάζια πατρίδα», οι παράλογες απαιτήσεις για αποστρατικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και ο μηδενισμός της επήρειας των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες πέραν της ζώνης 6 ναυτικών μιλίων από τις ακτές τους; Αυτά τα πράγματα απλά δεν γίνονται, δεν υπάρχουν πουθενά και δεν τίθενται σε καμία βάση διαλόγου.
Είναι βέβαιο πως και αυτός ο γύρος διερευνητικών επαφών δεν θα έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Το χάσμα, σε επίπεδο συμπεριφοράς και στοιχειώδους ευπρέπειας, φαντάζει αγεφύρωτο. Η εξωφρενική ρητορική, οι άναρθρες πολεμικές κραυγές, η απειλητική συνθηματολογία των κορυφαίων Τούρκων υπουργών αλλά και του ίδιου του Ερντογάν κατά της Χώρας μας, της πολιτικής ηγεσίας μας αλλά και κατά του ελληνικού λαού, εναντίον του οποίου καταφέρεται, απειλώντας χυδαία την ασφάλεια και την ευημερία του, είναι πέρα για πέρα αδιανόητα.
Άρα, γιατί «τσιμπάμε»; Η στόχευση της Τουρκίας είναι προφανής. Με πρόσχημα ότι βρίσκεται σε διαδικασία διαλόγου με την Ελλάδα, θα προσπαθήσει να πείσει τους Ευρωπαίους να μην επιβάλουν κυρώσεις. Σε συνδυασμό και με τις πιέσεις της Γερμανίας προς τους «δορυφόρους» της να μην υποστηρίξουν ένα τέτοιο καταστροφικό ενδεχόμενο για την Τουρκία, το καθεστώς θα έχει στο… τσεπάκι του την ασυλία για μια ακόμη φορά.
Όσο για εμάς… οι Ένοπλες Δυνάμεις θα κληθούν και πάλι να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Θα κυνηγάμε και πάλι τους Τούρκους πάνω από το Αιγαίο, τις φρεγάτες τους και τα ερευνητικά τους που θα πραγματοποιούν… επιστημονικές έρευνες! «Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα».
